Το παζάρι της Ξάνθης:

 η αγαπημένη μου βόλτα νωρίς το Σάββατο με συντροφιά το παραδοσιακό καρότσι. Οι πωλητές στους πάγκους δε με κοιτούν  πια παράξενα που βγάζω τη δική μου σακούλα από το καρότσι.

Το δύσκολο ακόμα είναι να πείσω τον ψαρά και τον κοτοπουλά πως δε χρειάζομαι 2(!!) πλαστικές σακούλες όταν δεν προλαβαίνω την πρώτη τους. Ο περιπτεράς μ’ έχει μάθει και καμιά φορά δειλά προσφέρεται να μου δώσει μια σακουλίτσα,  περισσότερο από ευγένεια και ανησυχία, μη τυχόν και μου πέσουν τα ψώνια από τα χέρια. Αν δεν έχω πάνινη τσάντα, σίγουρα έχω τσέπες! Γι αυτό δεν τις έχουν τα ρούχα μας άλλωστε;